Back en Bad

Tyron was er weer. Hij speelde met het vuur op zijn handpalm. Het drakenvuur zat in hem.
Tyron was veranderd hard veranderd. Niemand zou hem nog herkennen hij was breder gebouwd en meer gespierder. Zijn haar was roodachtig bruin geworden en zijn ogen waren rood. Hij had ook een nieuwe kracht het drakenvuur wat gepaard ging met zijn duistere magie. Hij was slecht geworden.

Daan vloog in zijn zwarte drakengedaante in de lucht. Hij landde met een luide bonk op de grond. Ook hij was terug, Raiden had hem uiteindelijk toch overhaalt om de slechten te dienen. Raiden bleef weg van hier en Daan wist dat hij er een rede voor had. Hij veranderde in zichzelf en je zag dat zijn haar niet meer rood was, maar zwart, zijn ogen waren ook donker van kleur. Zou iemand hem nog herkennen?

Tyron keek naar de jongen. Hij bekeek hem even goed. "Zozo,wie we daar hebben"zei hij kil. Hij keek hem met een grimas aan en gaapte even. Hij wist niet of hij hem herkende maar dat zou zo wel zijn. Zijn stem was ook veranderd. Ze was duisterder en donkerder dan ooit. Hij had een valse grijns op zijn gezicht en die verdween niet.

"Tyron sie"zei Daan die een vreemde, kwaadaardige grijns op zijn gezicht had. Hij kruistte zijn armen over zijn lichaam en zei dan spottend "je dacht toch niet dat ik je niet ging herkennen hé?"

"Ik kan het zelfde over jou zeggen"zei hij grimmig en keek hem aan. "Zo toch naar het slechte gegaan"zei hij kil tegen hem. Hij zette zijn zwarte staf met de zwart zilveren draak erop op de grond en die bleef rechtop staan. "Wel zoals er ooit is iemand zei (het slechte zal de uitverkorne en zijn beschermeling treffen'zei hij tegen hem en grijnsde vals.

Een klein meisje, met een vreemde zwart, witte hoed op keek naar de jongens. Wie waren het? Ze bleef nieuwsgierig kijken, vroeg zich af wie ze waren en waarom die ene zo kil deed. Ze kwma langzaam wat dichterbij, haar ene oog wit en de ander zwart. Precies het omgekeerde van haar muts. Ze liep naar de jongens toe, ging tussen hun in staan en zei vrolijk, 'Hallo, wie zijn jullie?' en keek ze een voor een aan.

Daan keek droog naar Secret "Daan". Hij had nog steeds zijn handen gekruist over zijn lichaam. Hij keek Secret met een opgetrokken wenkbrauw aan en hij richtte zich dan op Tyron "inderdaad dat is zo". Hij lachtte even vals

Secret keek even naar Daan, de punten van haar muts gingen een voor een overeind staan. Een Yin/Yang teken vormde zich op haar borst, dit was een tegenstrijdige kracht. Yin en Yang tegen elkaar in plaats van in harmonie. Ze gromde zacht, als een dier, een wolf. Ze keek de jongens een voor een aan, kwaad. Nee eerder woedend. Een energie flits kwam uit haar beide handen en schoten tegen de jongens op. Dit zou ze leren de balans te verbreken.

Tyron gromde en keek het meisje kwaad aan. Een wolf kwam aanlopen en sprong op het meisje af en liet een beet achter. Tyron veranderde meteen in zijn nieuwe gedaante het zwarte drakenvuur. Hij keek het meisje aan en schoot enkel vuurbollen op haar af. "Ik zou maar niet te veel uit halen kleine,weetje wel tegen wie je op gaat"zei hij vals.

Daan weerde de straal af met zijn atoomsplitsingskracht die de straal rond hem stuurde. Hij veranderde in zijn zwarte drakengedaante en liet wortels uit de grond komen die Secret vastzette.

Secret sprong snel weg, maar kon niet voorkomen dat de wolf haar beet. Ze veranderde zelf in een zwart/witte wolf en keek de jongen aan, Ze gromde en er ontstond een vuur schild om haar heen. Ze huilde naar de lucht en een regenbui donderde omlaag. Secret stond op en liep een rondje om de jongen heen, ze tekende onder tussen wat met haar staart. Een zwarte kooi verscheen om de jongen heen. Dit zou hem wel even in bedwang houden.Ze voelde een paar wortels rond har enkels. Deze verbranden ze en ze liep ook een rondje om de andere jongen heen. Ze tekende hetzelfde gebaar, alleen dan tegenovergestelde en er verscheen een witte kooi rond de jongen. Hopelijk werden ze nu rustig.

{De kooi is niet te verslaan met krachten, het zwak de krachten af}

Hij werd weer normaal en gromde naar haar. De wolf was weer verdwenen.
"Wie ben je en wat moet je van ons"zei hij kwaad tegeen haar. Maar hij wist wel dat hij moest kalmeren. Hij keek weer kalm maar nog steeds kwaad was hij. Hij sloeg zijn armen over elkaar en doofde het laatste vuur op zijn mouw. Als hij niet snel vrijkwam dan zou ze wat meemaken.

(ik ben een draak hallo XD ik VLIEG)

Daan werd op de grond gesmakt en hij beet met zijn tanden in de tralies. Hij werd nooit meer goed, Raiden had daarvoor gezorgd "het gaat niet helpen om me goed te maken!". Hij grijnsde even gemeen "iemand heeft ervoor gezorgd".

'Wie ik ben wil je weten hea, ik ben Secret beschermer van de balans in de Wereld, beter bekend als Yin en Yang.' Secret keek hem kwaad aan. Iedereen die het balans uit elkaar haalde zou met haar te maken hebben. Even voelde ze een sterke druk. Deze jongen had de duistere magie. Iets waar ze erg kwetsbaar voor was. Ze voelde haar ogen rood worden, haar pakje werd geheel zwart. Maar plots stopte de transformatie. Ze werd weer zichzelf en keek de jongen aan. 'Wie ben jij?' vroeg ze hem.

Tyron gromde die en veranderde weer in het vuur. Hij bewoog zich door de kooi heen en gromde luid. Toen veranderde hij in een draak geheel bestaand uit vuur. Het zwarte rode vuur van de draak. Hij keek hun aan en grijnsde kort. \"Als je niet weet wie hij is dan,ben je toch wel dom volgens mij\"zei hij grimmig tegen haar. Door zijn kennis in het drakenvuur kon hij ontsnappen aan die kooi anders zat hij daar nu nog.

"de uitverkorene"zei Daan en hij beet in de kooi. Hij gromde en riep "laat me gaan mens!". Hij sloeg met zijn kooi tegen de kooi. Hij brulde luid en zijn krachten verzwakte maar een beetje, dat was een voordeel.

'Meester van het drakenvuur,' zei Secret zacht. Ze keek hem kil aan, haar ogen flikkerde zwak rood. 'Jij bent Tyron, God van het Draken Vuur.' Zei ze tegen hem. 'Jij bent de enige die het voor elkaar heeft gekregen om de balans te vernietigen, en daarbij mijn familie.' Ze gromde, wilde hem aanvallen. Een stem hielt haar tegen, 'Luister goed Secret, laat je woede los. Richt het niet op hem, je hebt het later nodig. Laat hem rusten,' Ze snoof even, 'Mama,' zei ze zacht zodat niemand het kon horen.

"Wow wow wow wat zeg je me daar ben jij mijn zusje"zei hij en keek verbaasd op. "Laat,daan gaan dan,je weet wie hij is en wat hij moet doen"zei hij tegen haar. Hij hoorde ook die stem maar schonk er geen aandacht aan. Hij bekeek haar en wachte op een antwoord.

Secret kee knaar Tyron, dit was haar broer. De enige die haar familie pijn had gedaan, ze had vermoord en de balans van de wereld had verbroken. Ze gromde zacht, liet de kooi rond Daan verdwijnen en zei, 'Ga, vorodat ik je er weer in stop.' En keek naar haar 'broer.' Ze had niet verwacht dat hij nog terug zou komen, ze wist niet eens dat hij nog leefde

"Forest loopt hier ook rond weet je wel"zei hij tegen haar en glimlachte even. Eigenlijk had hij de familie niets gedaan. Want hij had meegevochten tegen degene die de familie had pijn gedaan. Hoe jong hij wel mocht wezen. "Wel ik weet niet waarom je kwaad bent op mij maar ja"zei hij dan.
"Weet je wel dat ik vroeger goed was"zei hij.

'Dat weet ik ja, maar toch vergeef ik je het niet. Niet na datgene wat je mam en pap hebt aangedaan.' Secret liet haar verdediging vallen, waardoor de kooi verdween. Ze viel op haar knieën, snikkend. Ze kon er niet tegen, ze was nog veel te jong voor deze taak. Maar ze was de enige die het kon, nu de rest dood was.

Hij liep naar haar toe. "Wil je weten wat er gebeurd is"zei hij tegen haar.
Hij knielde neer bij haar en zuchte even. "Ik was toen ze aanvielen bij moeder en vader,ik heb zelf meegevochten hoewel mijn krachten niet volgroeid waren. Ik werd naar buiten gegooid net als jou en Forest,maar ik kon naar binnen rennen,en toen zag ik het laatste van mam en pap,hun laatste woorden,de moordenaren gaven mij het wapen,daarom stak je de schuld op mij,zelf jij moest weten dat ik toen zo niet was"zei hij. Hij keek haar aan en zuchte.

Secret's schouders schokte nog even, ze wilde dat het ophield. Ze wilde het niet aanhoren. Ze gooide haar armen om de nek van Tyron en bleef snikkend aan zijn nek hangen. ''Ik heb je zo gemist,' zei ze zacht in zijn oor. Ze had altijd willen geloven dat Tyron het niet had gedaan, maar iedereen sprak haar tegen, waardoor ze op ten duur zelf dacht dat hij het had gedaan.

"Rustig maar"zei hij kalm tegen haar. "Ik miste je ook,en ik hield me sterk voor ju en Forest"zei hij. Hij stond op en keek haar even aan. Hij streek over haar hoofd en glimlachte even. "Ik moest je nog wat geven van mam"zei hij. Hij haalde een zilveren medalion uit zijn zak met een blauw rode draak eraan. "Hier,mam haar ziel was misschien al bij je,maar hier zitten d zielenvan mam en pap in,draag het bij je en weet altijd wie je familie is"zei hij.

Secret keek even op, haar ogen waren rood van het huilen. Ze veegde de laatste tranen weg en keek naar het Medaillon dat Tyron voor haar hielt. Ze pakte het aan en hing het om haar nek, meteen voelde ze een sterke kracht door har lichaam stromen, 'Van... Mam?' vroeg ze zacht.